Δείτε εδώ όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την φορολογία των κατοίκων του εξωτερικού.

Τα έμπειρα στελέχη της e-consulting είναι εδώ για να εξασφαλίσουν το σωστό & άκρως κερδοφόρο φορολογικό πλάνο για εσάς

Τι ισχύει

Φυσικά πρόσωπα που δηλώνουν κάτοικοι εξωτερικού και αποκτούν πραγματικό εισόδημα στην Ελλάδα, υποχρεούνται να υποβάλουν μαζί με τη δήλωση φορολογίας του εισοδήματός του, βεβαίωση από την αρμόδια φορολογική αρχή του κράτους στο οποίο δηλώνει κάτοικος από την οποία να προκύπτει ότι είναι φορολογικός κάτοικος αυτού του άλλου κράτους ή αντίγραφο της εκκαθάρισης της φορολογίας εισοδήματος ή ελλείψει εκκαθάρισης, αντίγραφο της δήλωσης που υπέβαλε στο άλλο κράτος. Η βεβαίωση αυτή χορηγείται από τη φορολογική αρχή ή από οποιαδήποτε άλλη δημόσια ή δημοτική ή άλλη αναγνωρισμένη αρχή

1. Φορολογική Κατοικία

Η έννοια της φορολογικής κατοικίας και κατ’ επέκταση αυτή του φορολογικού κατοίκου της Ελλάδας είναι η αρχή για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματος της φορολόγησης των κατοίκων του εξωτερικού καθώς η φορολογική κατοικία προσδιορίζει τον τόπο φορολόγησης του εισοδήματος των φορολογουμένων.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 § 1 του Κ.Φ.Ε., όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 12 § 1 του Ν. 3943/2011, από 31-3-2011, φορολογικός κάτοικος της Ελλάδας θεωρείται όποιος διαμένει στην Ελλάδα για διάστημα που υπερβαίνει τις 183 ημέρες μέσα στο ίδιο ημερολογιακό έτος. Το διάστημα αυτό αντιστοιχεί όπως γίνεται αντιληπτό σε διάστημα μεγαλύτερο του μισού του ημερολογιακού έτους. Αντικείμενο της φορολογίας εισοδήματος για τους φορολογικούς κατοίκους της Ελλάδας είναι το παγκόσμιο εισόδημα τους. Αντιθέτως, τα πρόσωπα που δεν είναι ούτε κάτοικοι της Ελλάδας ούτε συνήθως διαμένοντες σε αυτήν ορίζεται ότι φορολογούνται μόνο για το εισόδημα που προκύπτει στην Ελλάδα.

2. Τεκμηρίωση της φορολογικής κατοικίας

Όπως αναφέρεται στην παρ. 8 του άρθρου 61 και στην ΠΟΛ.1145/12 ,τα φυσικά πρόσωπα που δηλώνουν τόπο κατοικίας ή συνήθους διαμονής στην αλλοδαπή οφείλουν να προσκομίσουν μαζί με τη δήλωση εισοδήματος:

• Πιστοποιητικό Φορολογικής Κατοικίας για τις χώρες με τις οποίες έχουμε υπογράψει ΣΑΔΦΕ.
• Αντίγραφο της Δήλωσης Εισοδήματος και πιστοποιητικό κατοικίας για τις υπόλοιπες χώρες.

3. Συνήθης Διαμονή

Η «συνήθης διαμονή» εξαρτάται από το χρόνο στον οποίο βρίσκεται το φυσικό πρόσωπο σε μία χώρα. Η διεθνής πρακτική που εφαρμόζεται πλέον και στην Ελλάδα είναι η διαμονή να υπερβαίνει τις 183 ημέρες.

4. Ο φορολογούμενος φέρει το βάρος της απόδειξης της συνήθους διαμονής

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 § 1 του Κ.Φ.Ε., το βάρος της απόδειξης της συνήθους διαμονής το φέρει ο φορολογούμενος . Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 61 § 7 και 8 του Κ.Φ.Ε., όπως προστέθηκαν με το άρθρο 12 § 5 του Ν. 3943/2011, το φυσικό πρόσωπο που δηλώνει ότι υπόκειται σε φόρο μόνο για το εισόδημά του που προκύπτει στην Ελλάδα, υποχρεούται να υποβάλλει τα δικαιολογητικά που ορίζονται σύμφωνα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών στην αρμόδια Δ.Ο.Υ.. Αν τα δικαιολογητικά δεν υποβληθούν ή υποβληθούν εκπρόθεσμα, το φυσικό πρόσωπο θεωρείται ότι έχει την κατοικία του στην Ελλάδα.

Το γεγονός μάλιστα ότι το βάρος της απόδειξης έχει μεταφερθεί στο φορολογούμενο είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε ένα νέο καθεστώς, στο οποίο η τεκμηρίωση τη συνήθους διαμονής θα γίνεται σε ετήσια βάση, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες (πχ. Ηνωμένο Βασίλειο, Αμερική). Σε κάθε περίπτωση η ΠΟΛ.1145 δεν ξεκαθαρίζει  αν η τεκμηρίωση της φορολογικής κατοικίας θα πρέπει να γίνεται σε ετήσια βάση.

• Αποδεικτικά Διαμονής στην Αλλοδαπή: Δεδομένου ότι το σημαντικότερο στοιχείο απόδειξης της συνήθους διαμονής είναι ο χρόνος παραμονής εκτός Ελλάδας, τα πιο ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία είναι τα αεροπορικά εισιτήρια και σφραγίδες του διαβατηρίου για την είσοδο και έξοδο από τη χώρα.
• Δήλωση Φορολογίας Εισοδήματος: το φυσικό πρόσωπο πρέπει να μπορεί να αποδείξει ότι υπέβαλε δήλωση στη χώρα που έχει μεταφέρει τη συνήθη διαμονή του και φορολογήθηκε σε αυτή.
• Δικαιολογητικά Διαμονής & Εργασίας: η εργασία, η μόνιμη ασφάλιση και η διαμονή στην αλλοδαπή αποτελούν τεκμήρια αλλαγής της φορολογικής κατοικίας. Πιστοποιητικό κατοικίας εκδίδουν οι Ελληνικές πρεσβείες και τα προξενεία.

5.Χώρες που δεν έχει υπογραφεί η Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας

Σε φορολογικό αδιέξοδο βρίσκονται οι Έλληνες που έχουν τη φορολογική τους κατοικία στην Ελλάδα και αποκτούν εισοδήματα σε χώρες που δεν έχει υπογραφεί ΣΑΔΦ. Σύμφωνα με την παρ.10 του άρθρου  9 του ΚΦΕ, προκειμένου να εκπέσει (πιστωθεί) ο φόρος που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή πρέπει να υπάρχει ΣΑΔΦ σε ισχύ.

Με ποια κράτη η Ελλάδα έχει υπογράψει Δ.Σ.Α.Δ.Φ.:

• Άγιος Μαρίνος – Ν. 4243/2014 – έναρξη από 1/1/2015
• Αζερμπαϊτζάν – Ν.3826/2010 – έναρξη από 1.1/2011
• Αίγυπτος – Ν.3484/2006 – έναρξη από 1.1.2007
• Αλβανία – Ν.2755/1999 – έναρξη από 1.1.2001
• Αρμενία – Ν.3014/2002 – έναρξη από 1.1.2003
• Αυστρία – Ν.3724/2008 – έναρξη από 1.1.2010
• Βέλγιο – Ν.3407/2005 – έναρξη από  1.1.2005
• Βοσνία-Ερζεγοβίνη – Ν.3795/2009 – έναρξη από  1.1.2010
• Βουλγαρία – Ν.2255/1994 – έναρξη από  1.1.2002
• Γαλλία – Ν.Δ.4386/1964 – έναρξη από 31.1.1965
• Γερμανία – Α.Ν.52/1967 – έναρξη από 1.1.1965
• Γεωργία – Ν.3045/2002 – έναρξη από 1.1.2003
• Δανία – Ν.1986/1991 – έναρξη από 1.1.1992
• Ελβετία – Ν.1502/1984 – έναρξη από 1.1.1986
• Εσθονία – Ν.3682/2008 – έναρξη από 1.1.2009
• Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – Ν. 4234/2014 – έναρξη από 1.1.2014
• Ηνωμένο Βασίλειο – Ν.Δ.2732/1953 – έναρξη από 1.1.1951
• Ηνωμένες Πολιτείες – Ν.Δ.2548/1953 – έναρξη από 30.12.1953
• Ινδία – Ν.Δ.4580/1966 – έναρξη από  1.1.1994
• Ιρλανδία – Ν.3300/2004 – έναρξη από 1.1.2005
• Ισλανδία – Ν.3684/2008 – έναρξη από 1.1.2009
• Ισπανία – Ν.3015/2002 – έναρξη από 1.1.2003
• Ισραήλ – Ν.2572/1998 – έναρξη από 1.1.1999
• Ιταλία – Ν.1927/1991 – έναρξη από 1.1.1984
• Καναδάς – Ν.3824/2010 – έναρξη από 1.1.2011
• Κατάρ – Ν.3823/2010 – έναρξη από 1.1.2011
• Κάτω Χώρες (Ολλανδία) – Ν.1455/1984 – έναρξη από 1.1.1981
• Κίνα – Ν.3331/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Κορέα – Ν.2571/1998 – έναρξη από 1.1.1999
• Κουβέιτ – Ν.3330/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Κροατία – Ν.2653/1998 – έναρξη από 1.1.1999
• Κύπρος – Α.Ν.573/1968 – έναρξη από 1.1.1967
• Λετονία – Ν.3318/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Λιθουανία – Ν.3356/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Λουξεμβούργο – Ν.2319/1995 – έναρξη από 1.1.1999
• Μάλτα – Ν.3681/2008 – έναρξη από 1.1.2009
• Μαρόκο – Ν.3820/2010 – έναρξη από 1.1.2011
• Μεξικό – Ν.3406/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Μολδαβία – Ν.3357/2005 – έναρξη από 1.1.2006
• Ν.Αφρική  – Ν.3085/2002                        έναρξη από 1.1.2004
• Νορβηγία – Ν.1924/1991 – έναρξη από 1.1.1992
• Ουγγαρία – Ν.1496/1984 – έναρξη από 1.1.1985
• Ουζμπεκιστάν – Ν.2659/1998 – έναρξη από 1.1.1999
• Ουκρανία – Ν.3046/2002 – έναρξη από 1.1.2004
• Πολωνία – Ν.1939/1991 – έναρξη από 1.1.1991
• Πορτογαλία – Ν.3009/2002 – έναρξη από 1.1.2003
• Ρουμανία – Ν.2279/1995 – έναρξη από 1.1.1996
• Ρωσία – Ν.3047/2002 – έναρξη από 1.1.2008
• Ρωσία (Μερική τροποποίηση) – Ν.3679/2008 – έναρξη από 1.1.2009
• Σαουδική Αραβία – Ν.3821/2010 – έναρξη από 1.1.2011
• Σερβία – Ν.3825/2010 – έναρξη από 1.1.2011
• Σλοβακία – Ν.1838/1989 – έναρξη από 1.1.1990
• Σλοβενία – Ν.3084/2002 – έναρξη από 1.1.2004
• Σουηδία – Ν.Δ.4300/1963 – έναρξη από 1.1.1964
• Τουρκία – Ν.3228/2004 – έναρξη από 1.1.2005
• Τσεχία – Ν.1838/1989 – έναρξη από 1.1.1990
• Τυνησία – Ν.3742/2009 – έναρξη από 1.1.2011
• Φιλανδία – Ν.1191/1981 – έναρξη από 1.1.1982

Φορολογική κλίμακα φυσικών προσώπων, για εισόδημα από μισθωτή εργασία, συντάξεις, επιχειρηματική δραστηριότητα

Oι αποζημιώσεις αποχώρησης φορολογούνται με βάση την ακόλουθη προοδευτική φορολογική κλίμακα.

Εισφορά Αλληλεγγύης